La vie en arrosé ©

Het weer is ook hier duidelijk omgeslagen waardoor we de afgelopen dagen veel in de regen werkten. De oncharmante en vooral ernstig gele regenpakken die we mogen lenen komen hierbij erg goed van pas. We werden ook hier weer mee het veld in gestuurd om het onkruid tussen het graan uit te plukken en droegen ze tijdens het snipperen van het gekapte hout. Het bezig zijn maakt dat je weinig last hebt van de kou al maakt dit weer het buitenwerken toch net wat minder aantrekkelijk. Na een ochtendje doorzwoegen met z’n allen is het om 10:30u tijd voor koffie. Wanneer die net in het ouderlijk huis op de grote tafel staat komt er een goede vriend langs. Op de vraag of hij aan wil schuiven voor koffie verschijnt er een geheimzinnige glimlach om zijn mond. “Quoi, café? Mais no…” en terwijl hij dit zegt komt de fles wijn op tafel, niet veel later vergezeld door brood, kaas, sterke verhalen en verhitte discussies.

Eenmaal terug aan het werk bleken de gemaakte houtsnippers gebruikt te worden in de tuin. In de aanhanger dampte de natte massa al goed en kwam het fermentatie-luchtje je te gemoed. Dit vormde een kruising tussen de geur in de brouwerij en een opgewarmd nat dennenbos en vormde daarmee een ideale sauna! De kruiwagen eenmaal vol kwam de moeilijkste taak, deze het heuveltje op duwen. Eenmaal in de tuin werd deze met liefde om de bessenstruikjes en fruitbomen gedrapeerd, groeien maar! Ondertussen zijn we ook erg trots op onze tomatenplanten, ze groeien als kool en het eerste kleine tomaatje is gespot. Heeft dat Arroseren (Arroser is hét geleerde franse woord voor ons) toch nog zin!

In ons vrije en natte weekend besloten we een open neer’tje naar Wallis te maken. Dit omdat het daar warmer is en de kersen hierdoor een grote voorsprong hebben, zonde om deze te laten verpieteren. Naast de kersen pikten we er wat andere spullen op en genoten van een zelf gekozen menu en etenstijd. Want ja, flexibel als we zijn (zo vinden we zelf), het is toch heerlijk om nog eens je eigen plan te trekken! Zo werd er op zondag kersenjam, - vlaai en brood gebakken.

Zwitser-Frans
Een hoge en vrolijke “Koe koooe!”, zo begroeten we elkaar hier op de boerderij al we elkaar eerder al een goede dag gewenst hebben. Want goh, die Zwitsers blijven bezig! De hele dag door wordt je gevraagd of alles (nog) goed gaat met de standaard zin “Ҫa va?”. Het antwoord hierop, zo denken wij, is weinig betrouwbaar maar de vraag eerder een uiting van de Zwitserse hoffelijkheid. Een leuke aanrader voor mensen die Zwitserland, en haar inwoners,  een beetje kennen is de cabaret voorstelling Reiz der Schweiz van Kaya Yanar. Mocht je op een druilerige zondag niks te doen hebben, hij staat op Netflix en is érg herkenbaar! Hierin wordt ook het vele en lange praten genoemd wat ons zowel in het Duits- als in het Franstalige deel opvalt. Mensen hebben áltijd wat te vertellen, soms tot vervelends toe! Omdat de taal nog niet moeilijk en snel genoeg is wordt daarnaast alles afgekort. “A Tout!” Roepen we naar elkaar als iemand weggaat, afkomstig van “a tout á l’heure”. Want ja, we zien ze dadelijk toch weer. De maaltijd start standaard met een uitwisseling van velen malen “Bon app et merci”. Ook weer die hoffelijkheid. Als je het begrepen hebt volstaat een simpele “Dac” in plaats van de volledige “d’accord” en alles is hier ‘hyper’ en ‘trop’; C’est trop bien, Ca c’est hypercool! Onze Frans lerares is waarschijnlijk erg teleurgesteld in deze grammaticaal foutieve benaming waarin alles té is, maar we hebben ons toch maar aangepast.

Thaise kookworkshop
Het hoogtepunt van onze week is te danken aan Natezuda (de Thaise vriendin van Sylvain die hier ook vast zit door Corona, ze zou eigenlijk eind maart terugvliegen naar Thailand). We voerden al meerdere gesprekken met haar over het heerlijk Thaise eten en vroegen haar ons iets te leren. Zo kwam ze met het voorstel een curry-workshop te doen. Met z’n vieren reden we naar de dichtstbijzijnde Asian-shop, 30 km verderop, en deden onze inkopen. Dit bestond vooral uit meer dan 6 liter kokosmelk! Terug op de boerderij maakte ieder zijn eigen curry onder toeziend oog van de kenner. Met z’n achten schoven we vervolgens aan tafel om een curry-buffet te verorberen onder het genot van een Zwitsers wijntje. Gelukkig hebben we aantekeningen gemaakt want dit was de lekkerste curry ooit! Na de 3e fles volgde een lesje Bachata van onze Roemeense Latina, zoals we haar gekscherend noemen, en eindigde de avond als een heuse houseparty! Het grote voordeel; je kunt kruipend naar huis en de reistijd naar het werk de ochtend erna is beperkt.