Genieten met een zachte G

Onze laatste week alweer, wat vliegt de tijd! Ondertussen zijn we als enige Workawayers hier op de boerderij over, wat het overzichtelijker maakt. We weten ondertussen erg goed wat we aan elkaar hebben waardoor het ochtendritueel op de boerderij met de dag soepeler verloopt. Marloes voorziet de kippen en varkens  van hun dagelijkse kost (graan en oud brood dat lekker soppig wordt gemaakt  met een flinke hoeveelheid water, hmmmm!) terwijl Joep alvast een beginnetje maakt met het uitmesten van de stallen. Als de koeien voor de 2e keer eten gekregen hebben sluit Marloes aan met uitmesten. Mest gaat naar de mesthoop, laatste bezem door de stal en dan kunnen ook wij aan het ontbijt! De rest van onze klusjes of hulp met de koeien kan ondertussen weer lekker in de korte broek wat het zeker aantrekkelijker maakt. Ondertussen zijn we professionals geworden in het ‘vangen’ van koeien. Als we een van de dames uit het veld moeten hebben wordt de trailer achter de tractor gehangen en bij de uitgang van de alpage gepositioneerd. Hier omheen zetten we hekken en stroomdraad, als ware een fuik, om de betreffende koe de juiste richting uit de delegeren.  Vervolgens wordt de lokroep ingezet; “Viens, viens, viens!” Het gebeurde ons meermaals dat hier amper op gereageerd wordt, wat betekend dat je ze moet gaan zoeken. De truc is om achter ze te komen, dat is de enige manier om ze richting de tractor te drijven. Met allemaal twee stokken in de hand wordt met de woorden “Allez, Allez!” de kudde vooruit gedreven. Dit klinkt makkelijk, dat is het niet. De koeien zetten het vaker op een rennen en ondanks dat die beesten 600kg wegen verplaatsen zij zich  makkelijker op dit ongelijke terrein onder de koeienvlaaien dan wij op onze laarzen. Er ontsnapt er nogal makkelijk een of onze lijn, die zo belangrijk is, wordt doorbroken en dan kun je helemaal opnieuw beginnen. Topsport is het! Zeker als Alix op een gegeven moment zijn geduld verliest en ‘murderous’ wordt, zoals zijn eigen moeder het noemt. Wanneer een van de stokken uit frustratie op de grond kapot geslagen is wordt zij gebeld om onze lijn langer te maken en de vangkans daarmee groter. De 2e poging met z’n vieren was succesvol, onze lunch die middag meer dan verdiend.

La Brasserie
Afgelopen weken zijn we ook regelmatig in de brouwerij geweest. Sylvain is de grappenmaker van de familie, evenals zijn onschuldig lijkende Thaise vriendin. Dit maakt dat we de sfeer daar erg prettig vinden, wat wellicht ook samenhangt met de bier-aroma’s, zijn onuitputtelijke enthousiasme voor het bier en bijbehorend proces en de bourgondische insteek; je kunt er uiteraard niet weg zonder een biertje geproefd te hebben. Ons voornemen voor een middagwandeling kwam hierdoor meermaals te vervallen. We komen er echter niet alleen om bier te drinken! Vorige week waren eindelijk de nieuwe etiket-stickers klaar en geleverd. Hier werd de houdbaarheidsdatum handmatig op genoteerd om vervolgens de sticker, die uit drie losse elementen bestaan, handmatig op de gevulde flesjes te plakken. De beste truc hiervoor blijkt om de drie elementen met wat schilderstape van het stickerblad af te halen en ze dan tegelijkertijd om het flesje te plakken. Allemaal ongeveer even hoog, want je mag gelukkig best zien dat het ‘artisinal’ is, aldus Sylvain. Tevens hebben we onszelf van de week vereeuwigd in deze Brasserie. De meeste Workawayers laten een berichtje achter in hun eigen taal wat een ontzettend leuk gezicht geeft. Wij kozen voor de tekst die ons gevoel hier het beste omschrijft en ook nog iets over ons zegt: Genieten met een zachte G. Morgen hebben we afgesproken om met z’n allen een heel nieuw bier te brouwen, wij kijken er naar uit!

Bezoek
Meermaals per week komen er vrienden van een van de broers langs. Als deel van de familie worden we hier eigenlijk altijd in betrokken. Soms betekend dit dat we gaan picknicken beneden aan het meer, meestal rijden we echter omhoog naar de Alpage waar de koeien staan. Daar is een klein huisje dat voorzien is van alle gemakken; koud stromend water, een kachel op hout waar je op kunt koken, een wasbak en een wijnkelder. Daarnaast heb je vanaf hier een prachtig uitzicht op het meer, wij snappen wel dat dit een favoriet plekje is om vrienden uit te nodigen voor een barbecue-middag of diner bij kaarslicht, dit is namelijk opnieuw genieten (met een zachte G).

En dan misschien wel het belangrijkste nieuws: de grens is open! Theo en Trudy (de ouders van Marloes) hadden er uiteraard niet lang voor nodig om te besluiten hier gebruik van te maken. Ze besloten ons hier op de boerderij op te zoeken en sloten zich voor twee dagen aan in het boeren ritme. Na drie maanden is het ontzettend fijn om weer een bekend gezicht te zien en bij te kletsen in het Nederlands! Daarnaast is het voor ons leuk om ons nieuwe leven te laten zien wat in geen enkele zin lijkt op dat van eerder. Na een verdiende kop koffie en aansluitende lunch gaven we de rondleiding over de boerderij, door het huis, lieten we hun chalet zien boven de brouwerij en reden omhoog naar de koeien om met het perfecte uitzicht te genieten van een Belgisch biertje! Wat goed, wat vertrouwd, alsof we ze vorige week nog gezien hebben. Eenmaal terug beneden sluiten we gezamenlijk aan voor een Zwitsers fondue waarna we aangemoedigd worden onze gitaar tevoorschijn te halen. We zijn er beide erg in vooruitgegaan met al die vrije middag uurtjes en stalen de show, ook al was het misschien ietwat vals. Niet veel later werd het dekentje van het orgel afgehaald en draaide we de mooiste Franse en Italiaanse chansons. Zo werden ook mijn ouders ondergedompeld in het ‘laissez faire’ hier op de boerderij. De dag erop trekken we nog eens lekker ons eigen plan en laten we vooral de omgeving zien, zowel in de vorm van natuur als cultuur. Maandag start de dag gewoon weer als iedere andere en krijgen Theo en Trudy ook nog een blik op onze werkzaamheden hier. De ongehoorzame koeien, Marloes met poepspetters op haar benen, Joep die het zweet van zijn voorhoofd moet vegen; de perfecte aanblik om het beeld compleet te maken. Dankjulliewel pap en mam, wij hebben genoten (wederom met een zachte G)!

Gezond Boeren Verstand
Terug aan het werk, want het is een drukke dag. Nadat we meerdere koeien verplaatst hebben, voor een reden die voor ons nog altijd onbekend is, werd een laatste zwangere koe terug naar de stal gehaald. Het was nog een jonge koe, eigenlijk te jong. Ze is vorig jaar, met haar 6 maanden oud, per ongeluk bezwangerd door de stier. Dit is echt te jong omdat deze koeien nog helemaal niet volgroeid zijn. We troffen haar in het veld afgezonderd van de rest, wat meestal betekend dat de bevalling niet lang op zich laat wachten. Eenmaal terug in de stal zagen we haar dan ook al regelmatig proberen te persen. We hielden haar goed in de gaten waarbij in ons volgende controle rondje gelijk onze medische alarmbel afging. Blijkbaar werkt ons ‘niet-pluis’ gevoel bij koeien ook, of is het eerder een gezond boeren verstand? We riepen Alix erbij welke gelijk de dierenarts liet komen. Ze constateerde dat het kalf al overleden was en de baarmoeder waarschijnlijk geïnfecteerd gezien de lichte verhoging. Een keizersnede, waar we haar eigenlijk voor gebeld hadden, zou daarmee risicovol zijn omdat er een grote kans is dat de koe uiteindelijk aan de her-infecties overlijdt. Op dit moment zou je misschien wel nog iets met het vlees kunnen. Zo volgende het dilemma waarbij de oncomfortabele koe uiteindelijk terug omhoog gehesen werd en terug de trailer in ging, op weg naar de slager. Ook dit is helaas het boeren leven.

Terug naar Wallis
We komen hier onze laatste week zeker nog door en hebben besloten om daarna geen 3e boerderij meer te doen maar onze tijd te gebruiken om het huisje in Grône wat verder op te knappen. Luikjes schilderen, bomen snoeien, tuin bijwerken etc. Daarnaast is het ondertussen zomer en staan er al meerdere bezoekjes op de planning, inclusief Alix die in Wallis langs wilt komen. We komen onze tijd natuurlijk ook prima door met fiets- en hike-tochtjes, vooralsnog groeit de to-do lijst namelijk alleen maar verder. Ik denk dat je kunt zeggen dat ook wij verliefd zijn (geworden) op Zwitserland!

Het Afrika-plan lijkt nog ver weg maar komt ondertussen steeds dichterbij. De berichten die we uit Malawi krijgen worden langzaam aan iets positiever waarbij ze er vooralsnog vanuit gaan dat de reizen van September gewoon doorgaan zoals gepland. Wij hopen erop dat dit inderdaad klopt maar maken ons er vooralsnog niet al te druk over. Een plan B is zo gemaakt en als we iets geleerd hebben dit jaar dan is het ‘leef met de dag’. Dat bevalt opvallend goed!